Aan de wandel

Vandaag dan de wandeling naar de hefbrug! Heeft gelijk het stel de dag ook voor zichzelf, want vannacht vertrekt de kapitein voor een reis van 8 weken naar Curacao. Dat valt natuurlijk niet mee, als je 10 weken thuis bent geweest, en de trotse vader van Louis! En ook voor de moeder niet! Oma is gevraagd om mee te gaan naar de luchthaven, zodat Jasmin niet alleen met Louis hoeft terug te rijden. Ik dacht, ik blijf thuis, geef ze wat privacy, maar Evert heeft liever dat ik mee ga. En dat doe ik dan natuurlijk, want ik ben hier expres wat later naar toe gegaan, zodat ik Jasmin kan ondersteunen als Evert weg is.

Maar goed, ik op pad. Helaas, na een km of 2 kan ik niet meer verder. De weg is opgebroken, en lopend kan ik daar niet langs. Er zijn hier nauwelijks fiets of wandelpaden, dus je loopt in de berm. En die was daar helemaal afgegraven. Ik weer terug, bui op m'n kop, gelukkig kon ik onder een verkeersbord schuilen. Ik zie iedereen denken: hoe doet ze dat? Wel het was een verrijdbare installatie, waarop stond dat de weg was opgebroken, en daarboven zonnepanelen voor de stroom. Dus ik stond droog. Gelukkig was het een klein buitje, dus kon ik al snel weer verder. Wat ga ik nu doen, want ik wil niet thuis zitten vandaag. Ik naar de aardbeienfarm en de boardwalk. Gelukkig dit keer geen Japanner te bekennen, dus ik op mijn gemak alles bekeken daar. Het is geen rondgaande route, maar dat was niet erg, op de terugweg zag ik van alles wat ik op de heenweg niet had gezien. Na al deze inspanning, ik was al zeker 2 uur aan de wandel, had ik wel een aardbeienijsje verdiend vond ik. Dus naar de farm en een ijsje gekocht. Het echtpaar voor me nam ook ijs, en toen had ik gelijk al door, dat 1 bolletje wel genoeg zou wezen, want het was een bol, en geen bolletje. De ijsboer bij Kootwiijkerzand kan daar nog wat van leren! En dat alles voor 3 dollar, dus 2 euro. Nog een praatje gemaakt met een echtpaar, dik op leeftijd, waarvan de vrouw uit Nederland kwam. Ik dacht al, wat spreekt ze beroerd Australisch. Ze bleek uit Rijswijk te komen van oorsprong, maar woont hier al 20 jaar.

En nu nog terug natuurlijk. Via de winkels en de rivier, waar ik nu mazzel had, een pelikaan net naast de steiger. En geen mazzel bij de bakker, die was net dicht. Nou ja, na zo'n ijsje hoef je ook eigenlijk niets meer.

Op de route naar huis vond ik nog diverse paddenstoelen, het is hier dan ook net winter geworden. Aan de bloemenpracht is dat trouwens niet te zien, en ook de temperatuur was vandaag helemaal top, heb met opgerolde mouwen en broekspijpen gelopen.

Nu even een klein dutje doen, want we moeten vannacht immers nog naar de airport.